Bangkok

Nadat we gisteren de sleutels van onze kamers hadden gekregen, zijn we ons op gaan frissen, en Bangkok gaan verkennen. We hadden alle verbijsterd het zwembad een kort dutje gedaan, dus konden we er weer even tegen. We waren gewaarschuwd om geen taxi te nemen die bij het hotel staan. Die chauffeurs weigeren de meter aan te zetten, en vragen veel te veel.Dus zijn we gewoon gaan lopen.Nu is het 19 jaar geleden dat we hier waren, maar wat is geur een sterke herinnering! Na nog geen 10 meter wist ik het weer, zo ruiken te veel uitlaatgassen vermengd mede geur van eten. De straten van hier richting centrum zijn namelijk vol met kleine zaakjes die eten bereiden. Het ziet er voor ons niet uit als aantrekkelijk voor de lunch waar we aan toe zijn. Marissa zegt zelfs dat ze denkt daar niets te durven eten. We besluiten dus naar een winkelcentrum te lopen, en daarbinnen zit een gelegenheid waar de kinderen het wel aan durven. Ze kunnen kiezen uit verschillende keukens (Thais, Chinees, Japans, Hallo, etc.), iedere keuken heeft zijn eigen kok, en het wordt ze makkelijk gemaakt door plaatjes van de gerechten. We besluiten voor Thais te gaan, en een vijftal gerechten te kiezen, waar we dan allemaal van kunnen proeven. De eerste Thais maaltijd valt ze niet tegen.De bordjes zijn zo goed als leeg als we verder gaan.
We gaan nog wat verder richting Siam square, eigenlijk met het idee om daar de trein te nemen richting de markt die alleen in het Weekend gehouden wordt in Bangkok. Was een echte aanrader volgens het meisje dat voor de touroperator werkt waar wij bij geboekt hebben. Als we uiteindelijk bij het station aankomen, besluiten we eerst koffie te gaan drinken tegen de opkomende hoofdpijn van mij. Dit winkelcentrum is erg luxe, we kijken onze ogen uit. Er is een complete afdeling met eet- en drinkgelegenheden. Na de koffie is het eigenlijk duidelijk dat die niet helpt, dus nemen we een taxi naar het hotel. Daar willen de meiden zwemmen, samen met Frank houden ze het lang vol. Ik lees ondertussen wat, doezel wat, en voel me bevoorrecht dat we deze reis kunnen maken.
Als we wat drinken bestellen blijkt het happy hour te zijn, dus na het eerste biertje en wijntje, komt er nog een rondje. Oh jee, ondanks dat ik er heel lang over doe komt het na een slapeloze nacht en een reis van 18 uur behoorlijk aan. Dus besluiten we na het douchen om maar in het hotel te gaan eten, op het dakterras. Terwijl ik even op bed ga liggen om op de kinderen te wachten, val ik al in slaap en hoor ik ze eigenlijk niet eens binnen komen.
Toch maar gaan eten, lekker maar niet bijzonder zoals die middag. Uitzicht was wel leuk. Na het eten zijn we direct naar bed gegaan. Kwart voor tien sliep ik, heerlijk!

Vandaag zijn we naar het Koninklijk Paleis geweest met al zijn pracht en praal, tempels en met in een tempel de kleinste Boeddha, maar meest vereerde Boeddha, the emerald Buddha. Gemaakt uit 1 stuk jade, en alleen de koning mag deze Buddha verkleden. Hij heeft namelijk een kostuum voor het zomerseizoen, winterseizoen en het regenseizoen. Helaas mag je deze Boeddha niet fotograferen. We hadden er voor gekozen een audio tour te doen, dus veel info gekregen.
Hierna wilden we ook naar Wat Pho, een ander tempelcomplex waar de grootst liggende Boeddha te bewonderen is. We besluiten om een tuktuk te nemen. Het is even onderhandelen, een taxi is hier eigenlijk goedkoper en ook comfortabeler, maar het is wel iets wat je gedaan moet hebben.
Het blijft een indrukwekkend gezicht, 30 meter is het beeld. Helaas stonden de voeten van de Boeddha in de steigers, die zijn ingelegd met parelmoer, maar ze werden gerestaureerd.
Tijd voor lunch, dit keer kiezen we iets in het Siam warenhuis. Daarna op zoek naar oorbellen voor Marissa, ze is er gisteren een verloren, vermoedelijk bij het zwemmen.
We willen hierna naar het hotel, zwemmen, maar het valt niet ,een om een taxi te vinden. Heel veel willen hun meter niet aanzetten, of weigeren gewoon als we zeggen waar we heen willen, en van,ogen hadden we ook al de ervaring dat een chauffeur ons voor 100 baht wel wilde brengen, maar toen we zaten kwam hij met het verhaal dat we dan wel langs een bepaalde winkel moesten. Toen zijn we weer uitgestapt. De volgende taxi zette gewoon zijn meter aan, en die wees 86 aan toen we er waren. Maar goed, de terugweg lukte een taxi niet, dus maar een tuktuk, en na onderhandelen op 120 uitgekomen.
Inmiddels liggen de meiden al weer een uur in het water, zit ik toch weer aan het tweede (gratis) wijntje, maar vanavond voelt het niet alsof het de 2e fles is. Plan is om vanavond in Chinatown een hapje te gaan eten.