Nong Khai

Gisteren begon de dag al heel vroeg voor ons. Tien voor 6 kwam Adam op onze deur kloppen, dat het tijd was om te gaan offeren aan de monniken. Snel kleren aan, en naar beneden. Voor iedereen was er een offerande, met daarin een klein bamboebakje met rijst, wat verpakte koeken, en pakjes drinken. Buiten lagen matten klaar waar we op moesten knielen. Adam legt ons uit dat we de rijst moeten verdelen onder de monniken, dus uit het bakje een handje rijst nemen, en dan in de pot doen die de monniken bij zich hebben. Als we gaan zitten zien we de monniken al komen. Er zijn door de hele straat veel mensen aanhhet offeren. De monniken lopen langs en iedereen doet rijst en iets anders in de pot. Om de zoveel tijd stoppen de monniken en spreken ze een gebed uit. Ik vraag later aan Adam wat ze zeggen. Ze bedanken voor de gaven, en wensen de schenker een goed en gezond leven toe. Het was voor ons een bijzondere ervaring, hadden we zeker niet willen missen.
Daarna zijn we gaan ontbijten. Niet in het Guesthouse, daar kan je alleen slapen, maar een paar huizen verderop. Na het ontbijt koffers pakken en konden we onze reis vervolgen.

We rijden langs de Mekong naar Ban Pu. Daar bezoeken we een nationaal park met grillige rotsformaties die gevormd zijn door een vroegere route van de rivier. Een aantal van de rotsen is later door mensen bewerkt, er zijn tempels van gemaakt, en er zijn ook rotsschilderingen te zien van 4000 tot 1500 voor Christus, en een in rotsen uitgehouwen Boeddha. Het is een wat surrealistisch landschap waar we in wandelen, indrukwekkend.

Hierna vervolgen we onze route naar Nong Khai waar we twee nachten zullen overnachten. Deze stad ligt ook aan de Mekong, en heeft sinds 1984 een brug waarover men naar Vientiane, de hoofdstad van Laos kunt. Adam verteld dat het visum erg prijzig is, en raadt het ons af. Laos heeft veel Franse invloeden, er is een soort Arc de Triumph te zien, maar niet veel meer.
Als we bijna bij het hotel zijn blijkt dat we het niet direct kunnen bereiken. Er wordt die dag in Thailand namelijk een fietstocht gehouden ter ere van de 84e verjaardag van de Koningin. Bike for mum, heet de tocht, in alle steden wordt er gefietst, en ze hopen hiermee ook in het Guiness Book off Records te komen. De route loopt voor ons hotel langs. Na wat vragen vinden we een achterom route. We besluiten om naar de start van Bike for mum te gaan kijken. Er doen zoveel mensen mee, na een minuut of 5 gaan we maar terug, vragen waar het zwembad is. De receptioniste kijkt ons wat bevreemdt aan, er blijkt geen zwembad te zijn. Dat valt tegen, zeker omdat Adam had verteld dat alleen het Guesthouse geen zwembad had.
Dan maar even internetgebruikers en lezen. Het hotel valt tegen, in die zin dat de kamers schoon en ruim zijn, maar minimaal aan voorzieningen. Dat niet zo erg, maar het is heel sfeerloos, en het personeel niet echt gastvrij. Wat wel gezellig is, dat we een tussendeur hebben.
In de avond hebben een tuktuk gepakt enzijn we naar het centrum gegaan om te gaan eten. Hoe gezellig en druk het in Chiang Khan was, hoe rustig het hier was. We zijn langs de rivier gaan eten, was prima, maar omdat er verder niets te doen was, terug naar het hotel. Nog wat lezen en daarna vroeg gaan slapen.

Vandaag werden we om half tien opgehaald. We zijn naar Wat Khaek geweest, een bijzondere tempel met beeldentuin met een Boeddhistisch en Hindoeïstisch gedeelte. De beelden zijn gigantisch! Het idee is dat beide geloven van dezelfde stam komen, maar een andere tak hebben. De grondlegger van deze tuin ligt in het museum opgebaard, niet in een gesloten kist, maar onder een koepel.
Vervolgens naar de markt, waar we voetbalkousen kopen, omdat we die nodig hebben als we overmorgen een wandeltocht gaan maken in een Nationaal Park waar veel dieren leven, maar nu ook veel bloedzuigers zitten.
We kopen ook een fles plaatselijke wijn voor van, want zoals gezegd, het hotel is zo ongezellig, er is niet eens een bar, en de stad is ook niet echt bruisend. Daarna zijn we vrij. We hadden overigens tegen Adam verteld dat er geen zwembad was. Hij vertelde dat dit de eerste keer was dat ze van dit hotel gebruik maakten, het vorige voldeed niet meer qua hygiëne. Hij zou onze opmerkingen gaan doorgeven , en ook adviseren om niet in deze stad te overnachten, maar iets verder.

Omdat we dus niet kunnen zwemmen ene de stad al zo goed als gezien hebben moeten we iets anders bedenken. We gaan even in het winkelcentrum naast het hotel lunchen en besluiten naar het Aquarium te gaan. De portier regelt een tuktuk, en na stevig onderhandelen, waarbij een andere gast moet vertalen spreken we af dat we de chauffeur ook zullen bellen als we weer terug willen. Dan doet hij het voor 200 bath in plaats van de 400 die hij vroeg. Eenmaal op weg snappen we waarom hij zo hoog begon, het blijkt ver weg te zijn. Als weer na zo'n 20 minuten komen, staan we voor een gesloten hek. Balen! Dan maar weer terug naar het centrum. Daar lopen we even rond, alle zaken aan de rivier zijn nog dicht. Gisteravond had ik wel een leuke zaak gezien,Cake at Toen, en we besluiten daar heen te gaan. Ook Marissa zondigt een keer, ze drinkt meer water na de hevige buikpijn, en dat lijkt te helpen. We kiezen allemaal een heerlijk stukje taart! Van daaruit lopen we terug naar het hotel. Daar relaxen we wat, lezen, internetten, en maken we ook de wijn maar vast open. We gaan straks nog eten, en zijn blij dat we morgen Nong Khai verlaten.